Als je bijzondere dingen wilt vinden helpt het als je je in de geschiedenis van de zoekomgeving verdiept.
Zo viel mijn oog op een oude veerpont tussen IJsselmuiden en Kampereiland, de pont over het Ganzediep. Een plek waar door velen de portefeuille is getrokken en menig duit van eigenaar wisselde.
Het veer is er al lang niet meer, maar wel een weiland om te detecteren op metalen. Maar wel eerst even de eigenaar vragen. Ik tref een norse boer van in de 70 jaar, schat ik. Hij woont met zijn oude vader in een vervallen boerderijtje. “Mag ik misschien een half uurtje langs het water zoeken?”, vraag ik hem. Ik verwachte een uitgesproken “nee”, maar in plaats daarvan vraagt hij mij naar de tijd. Het is half drie. “Om drie uur ben je terug! En als je goud vindt, laat je het mij zien en fiets je hard weg!”.
Met de toestemming op zak ga ik aan de slag. En al snel vind ik de locatie van de oude veerpont in de hoedanigheid van de twee u-profielen waar vroeger de trekkabels door liepen. Ten minste, dat vermoed ik. Op een hele andere plek dan ik op basis van de oude kaarten had verwacht. Maar natuurlijk niet iets om mee te nemen om thuis te showen. Dan maar snel een foto maken, want…
… nog maar een kwartier te gaan.
Helaas heb ik geen muntjes gevonden. Die zijn in de loop der tijd natuurlijk al lang weggekaapt door collega-gelukszoekers. Zouden zij ook netjes toestemming hebben gevraagd?
Op de valreep krijg ik toch een interessante piep. Dat wordt opschieten. Na wat graafwerk komt er een koperen blik naar boven. Een bijna gaaf exemplaar.
Het blik werd in de vorige eeuw met een tafelschuiertje gebruikt om kruimels van tafel te vegen.
Precies om drie uur ben ik terug bij de boer. Hij weet mijn timing en vondst wel te waarderen. “Kom eens mee”, beveelt hij mij. We lopen naar de moestuin achter de boerderij. “Daar ergens heeft mijn vader in de oorlog zijn jachtgeweer begraven. Mijn moeder was bang dat hij met zijn eigen geweer vermoord zou worden. Denk je dat je hem kunt vinden?” Mooie uitdaging, maar er staat een halve meter hoog gras en waarschijnlijk ligt hij te diep voor mijn detector. Hij dacht zo’n meter diep. Ai, die van mij gaat maar tot circa 30 cm. Ik spreek met hem af later die winter terug te komen. Helaas het geweer niet meer kunnen vinden.
Op internet kwam ik een vergelijkbaar setje tegen.